Werkplekinstructiekaart

Digitaal perspectief

Overal om ons heen worden services en producten digitaal. We lezen boeken digitaal, we luisteren podcast en digitale muziek, onze prive levens worden op social media breed uitgemeten en zelfs onze bankzaken en zelfs onze communicatie met de overheid regelen we tegenwoordig digitaal. Digitaal is gewoon niet meer weg te denken in onze maatschappij en toch… er zijn ook nog veel vlakken waar we erg terughouden zijn in het gebruik van digitale middelen. Waar we privé vaak enorm bedreven zijn in het gebruik van digitale middelen, merken we toch dat op het moment dat we er zakelijk naar kijken we vaak toch terughoudend zijn. Aanschaf van digitale middelen en een verwacht misbruik van die middelen of het gebruik op de werkvloer wordt nog vaak al reden gegeven om toch nog maar even vast te houden aan de bekende en beproefde methoden, vaak niet digitaal.

Praktijk voorbeeldje: Een bedrijf in de schoonmaaksector gebruikt op dit moment Werkplekinstructiekaarten (WiK) op A4 die gelamineerd aan de schoonmaakkar worden gehangen. In een project om dit proces waaronder ook de bewustwording en het onderhouden van de WIKs te optimaliseren werd gekeken naar een digitaal WiK oftewel PIKA. Twee redenen voor het stoppen van het project waren:

  1. De aanschaf van digitale middelen voor de werkvloer was te duur.
  2. Het privégebruik van de digitale eigen middelen zou leiden tot minder effectieve werknemers.

De andere invalshoek van digitaal

Als we kijken naar het inzetten van digitaal op de werkplek dan vraagt dat vaak ook om een andere kijk op de huidige werkwijze. Dat is vaak waar het blijft hangen, de wil om te digitaliseren is er maar de wil om vast te houden aan bestaande werkwijzen is er ook. Het ligt dan in onze aard om juist dat vasthouden aan het bestaande te laten voor gaan op het onbekende van digitaal. Deze gedachten zien we vooral op het vlak van werkgever/werknemer want in de privésfeer vinden de digitale oplossingen gretig aftrek.

 Waarom is de overstap naar digitaal in de privésfeer makkelijker? Ligt dat aan het feit dat we dan voor onszelf kunnen kiezen en we vertrouwen in onszelf en de manier waarop we omgaan met digitaal? Betekent dit dan automatisch dat we onze medewerkers niet vertrouwen of is het juist de onbekende factor die we lastig vinden?  Vaak is het feit dat een medewerker iets opgelegd krijgt voor gebruik een reden om er anders mee om te gaan. In beide gevallen, werkgever & werknemer, wordt dit vaak bekeken vanuit het “oude”.

Een ander perspectief

Stel we zouden hier eens een iets ander perspectief aan geven: In dit voorbeeld wordt PIKA niet alleen gebruikt om de gevareninformatie van de werkvloer in weer te geven maar wordt er vanuit de werkgever ook de mogelijkheid aan medewerkers gegeven om producten in de privé sfeer (poetsmiddelen, DHZ-middelen etc.) in PIKA op te nemen. Geen puur werk gerelateerde oplossing maar een combinatie tussen werk & privé. Potentieel zou dit een aantal positieve gevolgen kunnen hebben:

  • Verhoging van de acceptatie van de medewerker omdat ze ook in de privésfeer gevaren informatie kunnen opzoeken.
  • Het gebruik in zowel privé als werksfeer zorgt voor een bekendheid met de informatie en de manier van weergave met als gevolg een intuïtief gebruik met alle bijbehorende voordelen.
  • De combinatie van privé & werk maakt de aanschaf van aparte digitale middelen overbodig.

Perspectief bepalend voor succes digitalisatie

Het perspectief vanuit waar men naar digitalisatie kijkt kan een switch naar digitaal maken of breken. Digitalisatie lijkt dus meer dan alleen een digitale tool inzetten en komt een andere mindset bij kijken. Het digitaliseren van processen binnen een bedrijf biedt vaak zoveel meer mogelijkheden dat het oude vaak rigoureus losgelaten moet worden en dat is vaak lastig. We zijn en blijven toch gewoontedieren. Maar als we privé die switch wel kunnen maken is er ook nog hoop voor de werk gerelateerde digitalisatie…